Novitiate

İngilizcedeki "acemilik devresi", "çıraklık dönemi" manasına gelen novitiate (=noviciate) kelimesinin (Alm. neuling, İt. noviziato, İsp. noviciado, Por. noviciado, Fr. noviciat) Latincedeki yakın atası aynı anlamdaki novicius'tur (Geç Dön. Lat. novitius): novum novicium dicimus et proprium propicium augere atque intendere volentes novi et proprii significationem, Alfen. ap. Gell. 6, 5, 1: quaestus, Plaut. Most. 3, 2, 92: vinum, Plin. 23, 1, 23, § 41 John T. Ford'un Saint Mary's Press Glossary of Theological Terms adlı eserinde de (p.131, Saint Mary's Press, 2007) bu bilgi teyit ediliyor.

Latincedeki bu sıfatın yakın ataları ise kolayca anlaşılabileceği gibi "yenileştiriyorum", "yeniliyorum" manalarındaki nŏvo (āvi, ātum) fiili (ipsi transtra novant, Verg. A. 5, 752: nullā prole novare viros, Ov. F. 1, 622: gregem, Stat. Th. 10, 229 vb.) ve ondan türemiş olan "yeni" manasındaki nŏvus (a, um, adj.) sıfatıdır (civitates condere novas, Cic. Rep. 1, 7, 12 vb.). Charlton T. Lewis'in sözlüğünde novus sıfatının ataları olarak Sanskritçedeki navas, Yunancadaki νέος sıfatları gösterilmiş.